Ah o eski Bayramlar

Ah o eski Bayramlar

Hep deriz ya ah o eski bayramlar. Bir sonraki bayram eski bayramları aratır,  biz de hep bunu söyleriz. Gerçekten simdi Ah o eski Bayramlar  dedirten günleri yaşıyoruz. Asıl şimdi ah o eski Bayramlar diyebiliriz artık. Arefe gününü yaşadığımız şu saatlerde buruk bir sevinç kaplıyor içimizi. Ramazanı sağlıkla tamamlamanın  ve Bayrama ulaşmanın sevinci fakat sevdiklerimizden ayrı kalışımızın hüznü var.  Koronanın gölgesinde sokağa çıkma kısıtlamasıyla birlikte evde tek başımıza geçirdiğimiz ilk bayramımız. İleride torunlarımıza anlatabileceğimiz ilginç , akıl almaz zor günlerden geçiyoruz. Sadece Ülkemde değil bütün Dünya bunu yaşıyor.

Şöyle düşündüm de Korona olmasıydı şimdi ne yapıyor olacaktık. Dün İtibariyle memlekete gitmek için yola çıkmış olacaktık. Çocuklarımız ve biz büyüklerimizin ellerini öpmek için memlekette buluşacaktık. Biz oğlumuzla  Istanbul’dan,  kızım İzmir’den , Erkek kardeşim Antalya’dan yola çıkacaktık.. Kız  kardeşim ise (Kütahya’da) memlekette.. Annem evlatlarım gelecek diye her bayram bizim için hazırlıklarını yapıp beklemeye koyulacaktı. O güzelim lezzetli yemekleri, yaprak sarmaları, baklavası artık her bayram annemin mutlaka yapılması gerekli geleneği haline almıştır.  Hatta rahmetli babam  son zamanlarında anneme artık  bayram için bu kadar hazırlık  yapmamasını,  yaşlandığını ve kendini  yormaması gerektiğini söylenir dururdu. Ama Annem her bayram yorulsa da bu geleneğinden vazgeçmedi. Annem Yayla çorbasını harika yapar.. Biz ona yoğurtlu çorba derdik. Yoğurdu hiç kestirmeden yapardı. Rahmetli Ananem de çok güzel yapardı. Annemin yaprak sarmaları da aile içinde meşhurdur. İnce kalem gibi sarar. Çok lezzetlidir.. Bayramın ilk günü kardeşlerim ve ben eşlerimizle çocuklarımızla mutlaka annemde oluruz. Akşam olduğunda Annem’in büyük masasını açar onun erafında yerimizi alırız hatta salondaki masa yetmez kimimiz mutfakta oturur, sohbet muhabbet eşliğinde annemin o güzel sevgiyle yapılmış yemeklerini yerdik. Daha sonraki günlerde halalarımız, amcalar ve dayılarımızı eşi dostu ziyaret ederdik.. Onlar mutlu biz mutlu neticede herkes mutlu olurdu..

Bayram bittiğinde memleketimizden hüzünle ayrılırken  bir dahaki bayrama tekrar gelmenin hayalini kurardık. Hayaller insanı ayakta tutuyor aslında.  Hayalin yoksa yaşama sevincinde yok oluyor.. Hepimiz  şimdi bugün  önümüzdeki bayrama (Kurban Bayramı) gidebilecek olmanın hayaliyle bu bayramı sabırla, umutla geçireceğiz.. Herkese iyi Bayramlar..

 bayram hüzün korona Sevinç